Quiches, more Sunday Roast & scones, Performance Squad & Goodbye/Christmas Dinner

Op de vrijdag waar ik gebleven was liep ik rond acht uur samen met Amy, Roberto en Maria richting The Imperial. Roberto, Amy, Mari en Harry zijn deze avond met de trein naar het vliegveld van Bristol gegaan en brengen daar de nacht door, voordat ze morgen naar Amsterdam vliegen. Bij The Imperial een lekkere maaltijd gegeten. Op de terugweg toch nog maar even wat melk en brood gehaald, nadat ik voor brood een eeuwigheid in de rij had gestaan, omdat de vrouw voor mij in beschonken toestand haar levensverhaal kwijt wilde aan de man achter de kassa. We hebben voor onze flat een speciale deur, zodat we niet iedere keer langs de receptie hoeven. Echter, die sluit om 22.00 en wij kwamen om, jawel, 22.01 aan. Dus dat werd omlopen! Bij binnenkomst in de keuken zagen we een zak met donuts staan met daarop: ‘eat me’. Oh Roberto, wat is het toch een lieverd! Ik heb deze avond mooi gebruikt om de Sinterklaas-aflevering van Paul de Leeuw te bekijken, met naar mijn mening de meest hilarische Sinterklaas van allemaal! Ikzelf heb gister ook nog even fijn Sinterklaas gevierd en ga dat nog steeds doen, aangezien ik nog een paar stukje chocoladeletter en speculaas heb! Ik moet dit weekend ook nog even inkopen doen, aangezien ik voor maandag als ‘elf’ door moet gaan. En… ik moet nog kerstcadeaus kopen!

Op zaterdag een heerlijk gezamenlijk ontbijt met Maria en Jamie; bacon met french toast. Jaja, wat een combinatie, hahaha! In de middag dacht ik even snel naar de winkel te gaan om een rode maillot en een groen shirtje te scoren. Ik was bedrogen uit. Jemig, wat is het druk op zaterdagen in Exeter! Gelukkig was ik redelijk snel geslaagd en zou ik mijn outfit zelfs normaal kunnen dragen en niet alleen speciaal voor maandag. Daarna besloot ik mijn witte was te doen; een heerlijk schoon bedje! En… het was mijn laatste was hier in Exeter… In de avond wilden Jamie en ik wel koken, maar ja, wat? Maria had redelijk in het begin een speciaal muffin bakblik gekocht die we tot nu toe nog nooit hadden gebruikt. Ik zeg tot nu toe, want zaterdag was de dag dat ie officieel werd ingewijd! Met mini quiches welteverstaan en damn wat waren ze lekker! Waar zo’n muffin bakblik al wel niet goed voor is. Ik heb zaterdagavond even ‘De Kwis’ teruggekeken, dan blijf ik toch een beetje op de hoogte van wat er allemaal gebeurt en Van der Laan & Woe zijn gewoon leuk!

Zondagmorgen was de ideale gelegenheid om ‘Overspel’ terug te kijken. Jongens, wat een spanning! Daarna besloot ik om ‘Memento’ nog maar eens keer te kijken. Ik heb hem eens gezien, om middernacht tijdens de intreeweek van de universiteit, dus dat is alweer zo’n twee jaar geleden. En nog brengt die film me in de war. Tja, wat wil je ook als het grootste gedeelte van de film achterstevoren is? Maar zeker een aanrader! Samen met Maria en Jamie heb ik weer Sunday Roast gegeten bij The Old Firehouse. We hadden besloten er om twaalf uur ’s middags te zijn, omdat we vorige keer lang moesten wachten en de kalkoen uitverkocht was. Ditmaal hadden we alle drie kalkoen én redelijk snel én mulled wine (glühwein!). Tegen het einde van de middag ben ik weer even naar de bibliotheek geweest om boeken te halen. Het studeren stopt nooit, de research gaat door! Ook had ik deze middag nog even mijn met ouders gesproken via Skype. Ze verbleven in de Koperen Hoogte voor een nachtje. Jemig, zelfs via Skype zag die hotelkamer er to die for uit! Maar ze hebben het zeker verdiend. Als ‘avondeten’ hadden we scones en ze waren zoveel beter dan de vorige keer! En we hadden dit keer ook clotted cream, dus dubbel jammie! Wie heeft er Tea on the Green nodig? (OK, ik). Die avond hebben we de film ‘Ruby Sparks’ gekeken. We wilden een redelijk vrolijke film en ik had hem al tijden niet meer gezien. Het is wel een vrolijke film, maar zeker niet de meest vrolijke, hahaha! We hebben ook afgesproken om aankomende vrijdag een ‘flat dinner’ te hebben. Matteo maakt in ieder geval pasta carbonara, en daar maken wij dan gerechten omheen. Het eerste ‘flat dinner’ ooit. Maar zoals ik zo vaak heb herhaald: beter laat dan nooit!

Op maandag is er overdag niet veel spannends gebeurt. We hadden rond half vier een repetitie/doorloop in Timepiece, de pub waar we op gingen treden die avond. Het is altijd een beetje vreemd om een club/pub in het daglicht te zien. De doorloop ging prima, alhoewel we wel een tijdje moesten wachten. Tegen zessen was Jamie voor mij en Sarah aan het koken, zo lief! Sarah had ik ook al een tijdje niet gezien, ze had het weekend bij haar familie doorgebracht voor de verandering, hahaha! Tegen zevenen liep het St. James’ Park, een voetbalstadion, helemaal vol met mensen, want het was tijd voor de Carol service! Allerlei kerstliedjes zingen (vooral religieuze) en het gaf me echt een kerstgevoel. Om half tien ging ik richting Hole in the Wall, een locatie naast Timepiece. Daar waren de meiden van Dance Soc en vrienden van hen. We hebben ‘kerstspelletjes’ gespeeld, oftewel: pak iemand op de mooiste manier in kerstpapier in. Het was aardig gelukt moet ik zeggen! De vijf meiden die moesten dansen, waren vooral heel nerveus. Echter, toen we rond elven naar Timepiece verhuisden, was er letterlijk niemand. Ja, één man die op de dansvloer helemaal in zijn element was. Het was wel fijn dat het later wat drukker werden, alhoewel de heren nogal gewelddadig en dronken waren. We probeerden tegen middernacht om de ruimte op de dansvloer vrij te maken, maar de manager wilde ons niet laten optreden, omdat hij het te gevaarlijk vond. Dat snap ik best, want de heren bleken mariniers te zijn en ze hadden al twee van de beveiligers geslagen, dus niet erg verantwoord om ons meiden te laten optreden. Vervolgens zijn we naar beneden verhuist en hebben we ons optreden in wat meer rust kunnen uitvoeren. Het ging heel goed en het was super met de muziek zo luid en de mensen die aan het joelen waren! Best feeling in the world! En Jamie, Sarah en Maria waren ook nog komen kijken, zo lief! Dat was alweer mijn laatste optreden/dans die ik zal uitvoeren met Dance Soc, helaas. Maar het was een goede en leuke afsluiter!

Dinsdagochtend heb ik me drie keer in de rondte gerend. Eerst had ik mijn laatste college voor het vak Shots in the Dark, sad times… Daarna heb ik mijn ticket voor volgende week maandag uitgeprint, om naar Londen te kunnen. Vervolgens ben ik naar het International Office gegaan om mijn formulier te laten ondertekenen. Ook heb ik nu gelukkig bevestiging gekregen dat ik hier niet hoef te zijn om essays in te leveren en mijn cijfers op te halen. Alhoewel, gelukkig? Ik had best nog een excuus willen hebben om hier in ieder geval nog een weekendje door te brengen, hahaha! Ik zat in de middag gewoon rustig in mijn kamer toen opeens het brandalarm afging. Normaal gaan ze elke woensdagochtend af om ze te testen, of als Matteo weer eens toast heeft laten aanbranden. Echter, ditmaal was het geen van beide en na een moment twijfelen besloot ik toch maar naar buiten te gaan. Het bleek een brandoefening te zijn. Stonden we daar met zijn allen in de kou. Sommigen zelfs in pyjama of op hun sokken! Ze hebben zelfs alle kamers nagelopen om iedereen uit het gebouw te krijgen. Echter, de meeste studenten zullen naar huis gaan voor kerst of zelfs voorgoed vertrekken, dus nu is een beetje een raar moment om een brandoefening uit te voeren. Uiteindelijk was alles in orde en konden we weer naar binnen. Voor de rest van de dag heb ik alvast even aan mijn essay voor januari gewerkt. Op het moment zijn de meeste van ons toch op reis, dus ik kan beter vrije tijd hebben zodra ze weer terug zijn. Wel heb ik ondervonden hoe frustrerend het kan zijn om kerstcadeaus te kopen. Ik wil al snel te veel cadeaus kopen, waardoor ik bijna blut zou zijn bij thuiskomst, dat moeten we natuurlijk niet hebben! Ook heb ik die avond weer ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ gekeken, wat ik een goede film blijf vinden. Zoals Joel tegen Clementine zegt in de film: ‘I could die right now, Clem. I’m just… happy. I’ve never felt that before. I’m just exactly where I want to be’. Zo voel ik me de laatste ook (behalve het feit dat ik nog lang niet wil sterven en af en toe de paniek/stress aanvallen).

Woensdagochtend was het laatste college voor Theatrical Cultures. Tijdens de seminar vorige week vrijdag had Pascale ons al gewaarschuwd dat de vrouw die het college zou geven nogal een ‘force of nature’ was. Nou, dat was ze ook! Ze bleef maar doorrazen en was erg enthousiast over haar onderwerp. Plus enthousiast over de acteur Damian Lewis uit de serie Homeland. Geweldig om mee te maken hoe gepassioneerd iemand over zijn of haar vakgebied kan spreken! Daarna besloot ik een broodje bij de bakker in het centrum te halen en even rond te lopen. Weer heb ik een ander gedeelte van Exeter ontdekt. Ik ontdek ook altijd nog nieuwe gedeeltes van Almere, dus heel verassend is het niet. Het was echter wel grappig om allerlei koffietentjes tegen te komen, terwijl Jamie nogal teleurgesteld was in de kwaliteit van de koffie hier in Exeter. Dus we hebben nog genoeg te doen dit weekend! Ik begin toch wel een beetje heimwee te krijgen, maar dat komt omdat het bijna voorbij is. Gelukkig heb ik nog allerlei leuke dingen die komen gaan, dus ik vermaak me wel! Zoals morgen het Christmas/Goodbye Dinner aan de overkant van de hal. En zoals het mij, Jamie en Sarah betaamt nemen wij de crackers & cheese mee (kom niet aan ons en onze fancy cheese, hahaha!).

Donderdag ging ik rond vier uur richting de universiteit om een laatste keer met mijn docenten te praten. Over mijn vakken, opdrachten en toekomst. Pascale Aebischer, mijn docente voor Theatrical Cultures was zo lief! Ze vertelde me dat dromen er zijn om gedroomd te worden, maar ook zeker om ze uit te laten komen. Omdat ik haar vertelde dat ik wellicht een master opleiding in het buitenland overweeg. Op mijn terugweg nam ik de crackers mee voor die avond. Tegen half negen kwam iedereen langzaam binnen druppelen (we hielden het toch maar in onze keuken, aangezien deze toch net iets groter is). Dat was het teken voor mij en Jamie om naar de koelkast te spurten voor de kaas, hahaha! Ook heb ik iedereen even bekend gemaakt met de geweldige video 'What what (in the butt)' (ik weet het, ik moet me schamen). Er was allerlei lekker eten, eindelijk de kans voor een groepsfoto, een heleboel gezelligheid en gelach. Hermella was één van de eersten die zou vertrekken. Ik kreeg nog een kerstkaartje van haar met een supermooie tekst. Ik heb niet gehuild, maar dat komt zeker nog! Ook hebben we ‘Never have I ever’ gespeeld. Het was een interessant spelletje, aangezien je sommige dingen te weten komt over mensen die je wellicht liever niet wil weten (of stiekem juist wel, hahaha). Het was een gedenkwaardige avond met heel veel liefde!

Helaas moest ik vrijdagochtend weer vroeg mijn bed uit voor de laatste seminars, maar deze waren gelukkig enorm leuk om bij te wonen. Ook omdat we nogmaals een 'staging' workshop kregen, dus we mochten de scènes naspelen! Ik kan niet geloven dat mijn vakken er officieel opzitten hier. Daarna heb ik nog even met Isabelle gepraat op de weg terug naar huis. Ze is zo’n lieve meid! Ze is heel erg geïnteresseerd geraakt in film door de filmvakken die ze heeft gevolgd. Ze hebben in Exeter de mazzel dat Engels en Film onder dezelfde noemer vallen. Dus je kunt hier filmvakken volgen en toch nog Engels studeren. Bij mijn terugkomst zag ik de ingepakte spullen van Roberto in de woonkamer staan. Daar werd ik toch wel even verdrietig van… Daarna gingen we met zijn allen naar Tea on the Green. Voor de meesten was dit de allerlaatste keer dat ze er heen gaan. Wat houd ik toch van die plek! Gelukkig heb ik leuke dingen om naar uit te kijken zodra ik terugkom! Zoals kerst, vrijwilliger bij het Rotterdam Filmfestival, een stage, Jamie en Sarah die Amsterdam komen bezoeken en nog zoveel meer! Ik ben nog even met Charlotte en Mari naar de Primark geweest. Ik ben toch wel erg in de verleiding gebracht om een onesie te kopen (je weet wel, zo’n huispak uit één stuk). Ze hebben hier zulke leuke! Zoals een Superman, een lammetje en zelfs eentje met Koekiemonster! Alleen, wanneer ga ik dat ding ooit dragen? Ik begin toch wel een beetje te stressen. Ik wil graag die opdrachten afhebben voordat ik donderdag mijn kamer gereed moet maken, maar tegelijkertijd wil ik van iedereen afscheid nemen en leuke dingen doen. Prioriteiten… Uiteindelijk komt het allemaal goed! Vanavond hebben we dan eindelijk ons ‘flat dinner’ en waarschijnlijk gaan we daarna uit. Let’s go out with a bang and let’s make these final days count!