'It Happened One Night', Performance Squad Auditions & 'Hamlet'

Donderdag was het weer tijd voor een screening en boy, was it a good one! We mochten de geniale screwball comedy ‘It Happened One Night’ aanschouwen. Wat een geniale film en wat is Clark Gable toch een geweldige acteur (link voor verdere informatie: http://www.imdb.com/title/tt0025316/?ref_=sr_1). Sinds ik begonnen ben met mijn studie Media & Cultuur ben ik erachter gekomen dat ik dol ben op de oudere films en zwart-wit films. Zo heb ik films van Charlie Chaplin en Buster Keaton mogen aanschouwen, die ik geweldig vind. Ik merk dat deze films mij meer grijpen dan veel films die tegenwoordig uitkomen. Het mooie aan ‘It Happened One Night’ is dat de film gemaakt werd ten tijde van de Production Code. Deze Code hield kort gezegd in dat er in films geen immorele dingen getoond mochten worden. Als de films bijvoorbeeld iets seksueels of crimineels wilden laten zien, moesten ze dit allemaal suggereren, zodat het publiek het zelf moet verzinnen. Ik wil niet te veel weggeven, maar ‘It Happened One Night’ lost deze seksuele suggestie op een geniale manier op! Die avond had ik eigenlijk besloten een beetje op tijd naar bed te gaan, maar doordat ik thee ging drinken met Jamie en Charlotte werd het toch weer laat. Mede door het kijken van onzinnige YouTube filmpjes, hahaha!

De volgende ochtend had ik afgesproken met mijn study group voor Theatrical Cultures, maar één van de meiden had de griep en één was te laat. Dus de voorbereiding was ver te zoeken. Gelukkig was de docente mild voor ons. Tijdens de seminar werd ik een beetje gerust gesteld. Ik moet volgende week mijn eerste assessment inleveren. Gelukkig is deze formative, wat betekent dat deze niet meetelt en slechts is om te kijken waar er een kink in de kabel zit wat betreft het schrijven van essays. Ik kon even snel brainstormen met de docente en daardoor heb ik een redelijk beeld van wat ik ga schrijven. Het komt wel goed! Toen ik terugkwam van de universiteit kon ik mezelf er niet echt toe zetten iets te doen. Ik heb een tijd met Jamie zitten kletsen en uiteindelijk wat motivatiebrieven geschreven voor eventuele stageplekken voor volgend jaar (mocht iemand nog een stageplek gerelateerd aan media weten, let me know!). Rond zeven uur vertrokken we naar The Imperial. I know, again! De meesten van de crew hier zou die avond namelijk vertrekken naar Ierland voor een weekend in Dublin. Ikzelf ben niet meegegaan omdat ik ten eerste te lang aan het treuzelen was met boeken, maar verder ook omdat ik me op het moment niet opperbest voel. Dit komt denk ik vooral doordat ik de laatste tijd niet echt veel slaap, wat ik blijkbaar toch wel nodig heb. Ook heb ik morgen een lange dag van audities voor de boeg, voor de Performance Squad van de University Dance Society! Dus ik ben ergens wel blij dat ik het dit weekend rustig aan kan doen. Wel heb ik ze uitgezwaaid op het station. Het voelde alsof ik ze voor altijd aan het uitzwaaien was, maar ik zie ze maandag weer, hahaha! Ze waren allemaal zo lief, ik kreeg van iedereen een knuffel. Vanavond was ook de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van The Graham Norton Show, met onder andere Benedict Cumberbatch als gast! Dus onder het genot van Häagen-Dazs heb ik deze eerste aflevering met plezier gekeken. The good life! Om vervolgens heel verdrietig te eindigen met de nieuwe aflevering van ‘Glee’ (jaja, met de dood van Finn). Ik had beter de Häagen-Dazs voor die aflevering kunnen bewaren. Damn, noem me sentimenteel, maar volgens mij was niets in die aflevering geacteerd (Oké, behalve de slecht geacteerde woede-uitbarsting van Puck, maar dat terzijde).

Zaterdag: AUDITION TIME! Er waren zo’n zestig meiden en we begonnen met een jazz choreografie. Deze was in mijn ogen niet moeilijk en toch kreeg ik het voor elkaar om de weg kwijt te raken. Gebeurt mij weer… Ach, er hing niets van af en ik ging gewoon door! De volgende stijl was ‘commercial’, oftewel streetdance. Dit ging me verrassend genoeg beter af dan de jazz choreografie. Er zaten wel een paar figuren tussen hoor die kwamen auditeren, maar iedereen moet een kans krijgen! Die avond kreeg ik al direct het verlossende woord: ik mag meedoen met de Performance Squad! Hun eerste optreden is al op 29 oktober in Timepiece, een bar/uitgaansgelegenheid hier in de buurt, voor een halloweenfeest. Dus dat wordt wel tof!

Zondag heb ik maar wat aan de studie gedaan, dat moet ook gebeuren hé! Ik had er dit weekend mooi rustig de tijd voor. Ook nog even met mijn ouders via Skype gebabbeld. We hadden het alweer over de terugweg (oh jee!). Ik wil er nog helemaal niet aan denken dat ik hier al een maand ben en dat de tijd vliegt! Mijn ouders waren van plan met mijn verjaardag deze kant op te komen, maar het was gewoon te duur. In plaats daarvan ga ik waarschijnlijk naar Amsterdam (call me crazy!), met de rest van de groep, omdat zij graag Amsterdam willen bezoeken. Gewoon alleen puur om te zien hoe zij Amsterdam ervaren, wil ik gewoon gaan, hahaha! Maar eerst maar eens zien of dat hele plan doorgaat. Die avond besloot ik om corn on the cob te eten. Jamie had me voordat ze wegging uitgelegd hoe ik dit klaar moest maken, dus daar ging ik, op hoop van zegen. Ik moet zeggen: voor herhaling vatbaar! Ik heb wel eens maïs gegeten, maar nog nooit zo van de kolf af. It was damn good!

Maandag was the whole lot uit Ierland weer terug. Ik voelde me ondanks veel slaap eigenlijk beroerder dan zondag en mijn stem was vrijwel weg. Die middag was er de eerste screening voor Theatrical Cultures. Het was een screening van Hamlet uitgevoerd door de Royal Shakespeare Company (met David Tennant als Hamlet!). Het was niet echt een toneeluitvoering, het was meer het toneelstuk opgevoerd op één locatie, namelijk een groot landhuis. Echter, de stukken die in een theater richting het publiek gesproken zouden worden, werden wel richting de camera gesproken. Het was een erg lange screening, drie uur en vijftien minuten! Mensen om me heen vertrokken langzaamaan en sommigen vielen ook in slaap. Begrijp me niet verkeerd, het was een goed uitgevoerde versie van ‘Hamlet’ (alhoewel, ik heb geen vergelijkingsmateriaal). Het probleem voor mij was het feit dat een dergelijke screening de magie van een theater mist. Als je in een publiek zit en de acteurs daadwerkelijk op het toneel staan, kun je vaak bijna de magie voelen. Je bent je echt bewust van de acteur, het personage, de ruimte en de tekst. Dat miste ik toch wel.

Dinsdag was een same old same old dagje. Er waren nog geen boodschappen gedaan voor deze week, dus besloot ik om in ieder geval spullen te halen zodat we in ieder geval konden ontbijten en lunchen. Die avond ging ik vol verwachting naar de eerste bijeenkomst van de Performance Squad. Tot mijn grote teleurstelling kwam ik erachter dat ik niet geselecteerd was om mee te dansen met de eerste uitvoering. Voor die tien minuten van praten had ik mijn les Limbering gemist en was ik helemaal naar de campus gelopen. Ik heb wel gemaild om te vragen of ik dan in ieder geval de volgende performance mee mocht doen, aangezien ik er maar voor één semester ben. Uit frustratie ben ik toen maar even naar de gym in The Printworks gegaan, hahaha! Die avond was het tijd voor…. ‘So You Think You Can Dance’! Wat houd ik toch van dat programma! Tot nu toe heb ik nog niet echt een favoriet, maar ik ben toch wel meer fan van de mannen dan van de vrouwen.

Woensdag begon vroeg met een lecture. Voor de rest van de dag maar verder zoeken naar stageplekken en wat werken aan mijn studie. Moet ook gebeuren! En dan is het vanavond weer tijd voor tapdance, can’t wait!