Roberto's Birthday, Performance Squad, scones, travel & Annie Hall

Vrijdag was een productieve, rustige, maar heerlijke dag. De presentatie die ik met mijn groepje moest doen voor Shots in the Dark ging gelukkig goed! Het grootste gedeelte van de dag heb ik doorgebracht in de bibliotheek om te studeren. Ik heb gemerkt dat het goed werkt, omdat ik in de bibliotheek minder verleidingen en afleiding om me heen heb. Die avond at ik eindelijk weer een keertje samen met Jamie! Een heerlijk stukje kip met pesto uit de oven, met roasted potatoes (verrassend lekker) en courgette uit de oven. Wat een heerlijk maaltje! Je moet even wachten, maar dan heb je ook wat. Half televisie kijken (wat is Definitely, Maybe toch een heerlijke film!) en half teksten lezen voor onderzoek. Gezellig samen met Jamie hangen en Ben & Jerry’s eten. Je gelooft het niet, maar voordat Jamie hier kwam had ze nog nooit van Ben & Jerry’s gehoord of het ook maar geproefd! Kun je het je voorstellen?! Ook vallen de stroopwafels heel erg in de smaak. Volgende stap: pepernoten en speculaaskoekjes! Ik moest na alle hectiek deze week nog de aflevering van So You Think You Can Dance inhalen, dus daar was vrijdagavond een mooie gelegenheid voor. Maar morgenvroeg moet ik weer fris en fruitig zijn omdat ik acht uur ’s ochtends met Jamie naar de gym zal gaan (the early bird gets the worm zullen we maar zeggen).

Zaterdagochtend werd ik wakker rond acht uur en ik kreeg direct een berichtje van Jamie. We waren allebei nog heel erg moe en besloten om het naar de gym gaan met een uurtje uit te stellen. Uiteindelijk zijn we toch gegaan, waar ik wel trots op ben! Daarna smaakte het ontbijt des te beter. De rest van de dag niet veel bijzonders, vooral veel aan de studie, zodat niet alles op het einde in één keer op me afkomt. Ik zat in de keuken en Jamie, Sarah en Maria waren een reis aan het uitplannen. Ze gaan rond de kerst richting München om de kerstmarkten te bezoeken, daarna naar Oostenrijk en voor Oud en Nieuw gaan ze naar Parijs! Ik hoorde dat allemaal met jaloezie aan. Maar ik snap het wel. Ze moeten het meeste uit hun tijd in Europa halen en ik woon in Europa, waardoor ik de mogelijkheid heb te gaan wanneer ik wil. Voor mij zou het een opgave zijn om richting Australië, Nieuw-Zeeland of zelfs Amerika te gaan. Ooit gaat dat gebeuren! Rond zeven uur vertrokken we richting The Imperial om te eten en te drinken als avondje uit voor de verjaardag van Roberto. Morgen gaan we gewoon verder met de festiviteiten! We waren nogal met een grote groep omdat Alex, een andere jongen uit de groep, ook morgen zijn verjaardag viert. Om middernacht waren we traditiegetrouw in Arena te vinden om Roberto's verjaardag in te luiden! Vandaag voelde ik wel even een verlangen om thuis te zijn, omdat vandaag Gelise haar afscheidsfeestje vierde om afscheid te nemen voordat ze 18 november naar Australië vertrekt voor negen (!!!) maanden. Daar kon ik dus niet bij zijn en dat stak toch wel een beetje. Maar ik weet zeker dat ze een toptijd tegemoet gaat en als we beide terug zijn, hebben we genoeg verhalen te vertellen. En… er bestaat Skype! 

Zondag gingen de festiviteiten voor de verjaardag van Roberto gewoon door! Alhoewel, er moest ook gewoon boodschappen worden gedaan. Echter, Jamie en ik hadden de opdracht gekregen om een taart voor Roberto te kopen. Het probleem was dat Roberto met ons meeging om boodschappen te doen. We dachten hem nog even te slim af te zijn doordat hij iets te eten ging halen, maar helaas. Ach, uiteindelijk hebben we hem zijn eigen taart uit laten kiezen. Het is grappig, we deden met zijn drieën boodschappen en splitten het bedrag dus tussen ons drieën. Het bedrag deze week was hetzelfde als vorige week, maar vorige week splitten we het dus tussen ons tweeën. Hoera voor boodschappen doen voor meerdere mensen. Bij het wegleggen van de boodschappen hebben we gelijk even alle kastjes ingericht (ik weet het, na twee maanden, hahaha). We lijken net een gezinnetje, zo gezellig! Rond vijf uur gingen richting The Old Firehouse. Halleluja, het was rustig en we konden zitten! De tien pond die we vorige week gevonden hadden, gebruikten we om pizza te halen. Ik heb nog nooit zo goedkoop zulke heerlijke pizza gegeten! Dat terwijl we vragen op ons afgevuurd kregen over allerlei favorieten. Favoriete films, favoriete muziek, favoriete kleur, noem het maar op. Bonding time! Daarna was het tijd voor taart, met roze kaarsjes, jawel. Heerlijke taart! En we sloten de avond af met het kijken van We’re The Millers. Normaal heb ik een hekel aan Jennifer Aniston, maar damn, ze ziet er goed uit voor iemand in de veertig! Ik hoop dat ik er zo uit mag zien op haar leeftijd.

Maandag had ik om zes uur een bijeenkomst om optredens voor de Performance Squad te bespreken. Ik heb 9 december een optreden in Timepiece, een locatie waar veel socials worden gegeven hier in Exeter. Morgen hebben we onze eerste repetitie! Op dinsdagen en woensdagen repeteren we van zes tot acht (echt, wie verzint die tijden?!). Dat betekent wel dat ik mijn lessen moet missen, maar een mens kan niet alles hebben! Na vandaag was ik echt ontzettend moe, ik slaap de laatste tijd niet zo top, dus daar zal het mee te maken hebben. Dus nadat ik So You Think You Can Dance had gekeken, ben ik lekker mijn bedje ingekropen. Echt, ik weet niet hoe iedereen het hier volhoudt om nachten op te blijven en de volgende dag gewoon vroeg colleges te volgen. Misschien komt het omdat ik het niet gewend ben of omdat ik een inwendige klok heb die me elke dag om negen uur in de ochtend wekt. Ach, morgen is er weer een dag.

Tijdens de screening voor Shots in the Dark was het vandaag tijd voor Jaws. Jawel, die heerlijke, gory film van Steven Spielberg. Ook al zijn de special effects nogal gedateerd, aan het einde zat ik toch met mijn hand voor mijn mond van de spanning en ranzigheid te kijken. Om zes uur was de eerste repetitie voor de Performance Squad. Het is een nogal vrouwelijke choreografie tot nu toe, die door een jongen wordt aangeleerd. Hij is ook gewoon een leerling, maar hij doet het echt heel goed! Hij heeft er echt talent voor. Ik kwam rond half negen thuis en tot mijn verrassing waren Maria en Jamie nog aan het koken, dus had ik een heerlijk maaltje bij thuiskomst! Daarna besloten we zelf scones te maken (of beter gezegd: één grote, grote scone en die vervolgens in stukken gesneden). Ze waren best lekker, dus volgende keer worden ze nog beter! Dit deden we met het heerlijke geluid van kerstmuziek op de achtergrond. Daarna als kers op de taart de film Love Actually. Die had ik al zo lang niet gezien! Allemaal heel Brits als ik er zo over nadenk. Ook goed nieuws: ik heb een kaartje voor het Erasmus Christmas Ball voor 1 december, jippie!

Woensdag was een interessant college over The Changeling. Ook erg apart aangezien één van de meiden in de collegezaal werd gevraagd ‘hoe goed ze was in het faken van een orgasme’. Het plot betreft namelijk een scène die niet wordt getoond, omdat de vrouw in kwestie wordt opgesloten in een kast. Maar wat gebeurt er in die kast? Ook was er weer een repetitie voor de Performance Squad. We leerden het tweede gedeelte van onze choreografie aan en hij was redelijk pittig moet ik toegeven! Naast ons was de andere groep aan het repeteren en we mochten even snel een kijkje nemen (nadat zij bij ons binnen banjerden en wilden kijken; what goes around comes around). Daarna was het echt weer eens tijd om mijn was te doen en mijn kamer schoon te maken, nadat ik de heerlijke curry van Jamie en Maria had gegeten die ze lief voor me hadden bewaard! Ook moest ik vandaag laten weten welk menu ik koos voor het Christmas Ball, ja, ik weet het, ik ben héél enthousiast. This better be good!

De laatste dagen ben ik vooral veel research aan het doen voor essays die ik moet schrijven, en ik moet zeggen dat het aardig gaat! Nu alleen het daadwerkelijke schrijven nog. Daarom volg ik workshops in het schrijven van essays, zodat dit beter zal gaan. Ik ben nog steeds helemaal weg van de docente die deze workshops geeft. Ze is helemaal gek op de Engelse taal en zit vol met verhalen. Ik weet niet of alle docenten zo zijn hier op de universiteit, maar de docenten binnen de faculteit zijn zo uitgesproken, aardig en wereldwijs; I love it! Ik heb er sinds vandaag weer een nieuwe lievelingsfilm bij: Annie Hall van Woody Allen. De levenshouding van het hoofdpersonage Alvy Singer past redelijk bij mijn eigen levenshouding. De hele film zit vol met geweldige oneliners. Zo zegt hij terwijl hij door California rijdt: ‘That’s because they don’t throw their garbage away, they turn it into television shows’. En deze vind ik ook grappig (mét een kern van waarheid!): ‘Sun is bad for you. Everything our parents said was good is bad. Sun, milk, red meat… college’. Ik kan bijna de gehele film hier wel quoten, maar ik laat het aan jullie over om hem zelf maar te kijken. Woody Allen is gewoon een grappig mannetje met een talent voor films maken. In de avond heb ik samen met Roberto gegeten, heerlijke zalm, garnalen, groenten en gekruide aardappeltjes! Sarah en Jamie zijn van plan om veel te gaan reizen in januari en daarbij doen ze ook Amsterdam aan, dus dat wordt een reünie eind januari! Daarna gaan ze door naar Ierland, Schotland, Wales en Londen. Misschien dat ik ze daarin vergezel als ik de tijd en het geld ervoor heb. Dat zou wel heel tof zijn. Vandaag was natuurlijk ook de verjaardag van mijn lieve moedertje, dus die heb ik even gebeld om haar te feliciteren. Wat was het heerlijk om haar stem te horen en om te horen dat ze zo’n leuke verjaardag heeft gehad. The Printworks willen blijkbaar graag van me af, want vandaag kreeg ik al een mailtje met informatie wat betreft mijn vertrek. Ik ben hier nu officieel twee maanden, het lijkt net twee weken. Where has the time gone?

Vrijdag was een lange dag, vol met seminars, workshops en lezen. Niet heel bijzonder dus. Just your average student day. Tijdens de workshops hebben we het over films die onder ‘avant-garde’ vallen (volgens mij heb ik dat vast wel eerder vermeld). Ditmaal keken we naar de jaren zestig en daar valt de Hollywood Underground onder. We keken naar stukjes film die Andy Warhol had opgenomen. Nu vind ik het werk van Andy Warhol altijd wel intrigerend. Het waren screen tests die hij van bekende (waaronder Lou Reed: http://www.youtube.com/watch?v=crjeF8G13x8) en onbekende mensen had gemaakt. Deze heeft hij uitgerekt tot vier minuten. Het werkt heel vervreemdend om vier minuten lang naar het gezicht van iemand te staren. Wanneer komt het voor dat je iemand voor vier minuten lang aankijkt? Ergens werkt het rustgevend en laat het je reflecteren op jezelf. Vooralsnog geen spannende plannen voor het weekend. We zien wel wat het wordt! Vandaag ben ik wel de trotse eigenaar geworden van twee kaartjes voor het concert van Gavin DeGraw in maart! Can't wait!